-
1 powoływać
powoływać na stanowisko auf einen Posten berufen;powoływać na ministra zum Minister ernennen;powoływać na świadka JUR als Zeugen benennen;powoływać do życia ins Leben rufen;powoływać do wojska einberufen;powoływać się sich berufen (na A auf A); -
2 powoływać
I. vt\powoływać kogoś na świadka jdn als Zeugen benennenpowołać kogoś na stanowisko ministra spraw zagranicznych jdn zum Außenminister berufen2) ( wzywać)\powoływać kogoś do wojska jdn zum Militär[dienst] einberufen3) \powoływać coś do życia etw ins Leben rufenII. vr1) ( opierać się na)\powoływać się na czyjąś wypowiedź sich +akk auf +akk jds Aussage berufen, auf +akk jds Aussage Bezug nehmenmożesz się na mnie powołać du kannst dich auf mich berufen2) ( rościć sobie)\powoływać się na prawo/przywilej sich +akk auf ein Recht/Vorrecht berufen [ lub stützen] -
3 brać
1.I. vt1) ( chwytać) nehmen, fassen\brać coś do ręki etw in die Hand nehmen\brać coś łyżką/widelcem etw mit dem Löffel schöpfen/der Gabel nehmen\brać kogoś na ręce/kolana jdn an die Hand/auf den Schoß nehmen\brać coś do ust etw in den Mund nehmen\brać kogoś na języki ( przen) jdn in üble Nachrede bringenskąd wziąłeś pieniądze? woher hast du das Geld?\brać coś w dzierżawę etw in Pacht nehmen3) ( podejmować się)\brać coś na siebie etw auf sich +akk nehmen, etw übernehmenzabierać kogoś ze sobą jdn mitnehmen\brać do niewoli in Gefangenschaft nehmenczuję, że bierze mnie grypa ich fühle, ich bekomme Grippekogoś bierze ochota/ciekawość/śmiech jdn packt Lust/Neugier/Lachen5) ( czerpać)\brać przykład z kogoś/czegoś sich +dat jdn/etw zum Vorbild nehmen\brać początek w czymś in etw +dat den Angang nehmen\brać miarę z kogoś/czegoś bei jdm/etw Maß nehmen\brać coś pod uwagę etw in Betracht ziehen, etw berücksichtigen6) ( powoływać)\brać kogoś na świadka jdn als [ lub zum] Zeugen anrufen\brać kogoś za żonę jdn zur Frau nehmen\brać kąpiel ein Bad nehmen\brać prysznic unter die Dusche gehen, sich +akk duschen9) ( traktować)\brać coś dosłownie etw [wort]wörtlich nehmen\brać coś na serio etw ernst nehmen\brać sobie coś do serca sich +dat etw zu Herzen nehmen\brać kogoś za kogoś innego jdn für einen anderen haltenogólnie rzecz biorąc im Allgemeinen, im Großen und GanzenII. vi1) ( chwytać przynętę) ryba: anbeißenIII. vr1) ( powstawać) entstehenskąd to się bierze? woher kommt das?2) ( chwytać się)\brać się za ręce sich +akk an den Händen nehmen [ lub fassen]3) ( zabierać się)\brać się do czegoś sich +akk an etw +akk machen, etw herangehen\brać się do rzeczy sich +akk an die Sache machen, die Sache anpacken2. [braʨ̑] f\brać zakonna Ordensbrüder mPl -
4 Zeugenstand
См. также в других словарях:
powoływać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk Ib, powoływaćłuję, powoływaćłuje, powoływaćany {{/stl 8}}– powołać {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIIa, powoływaćam, powoływaća, powoływaćają, powoływaćany {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}}… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powoływać się – powołać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}{na kogoś, coś} {{/stl 8}}{{stl 7}} mówiąc, pisząc o czymś, wskazywać na coś (wypowiedzi, stwierdzenia, fakty, zdarzenia itp., które miały miejsce) w celu poparcia swojej racji, sprawy, uzasadnienia czegoś lub skłonienia,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
powołać — dk I, powołaćam, powołaćasz, powołaćają, powołaćaj, powołaćał, powołaćany powoływać ndk VIIIa, powołaćłuję, powołaćłujesz, powołaćłuj, powołaćywał, powołaćywany 1. «ustanowić, wyznaczyć, wybrać kogoś na coś, do czegoś; desygnować» Powołać… … Słownik języka polskiego
świadek — m III, DB. świadekdka, N. świadekdkiem; lm M. świadekdkowie, DB. świadekdków 1. «osoba powołana przez sąd w celu złożenia zeznań dotyczących okoliczności rozpatrywanej sprawy; osoba obecna przy dokonującym się akcie prawnym; sekundant w… … Słownik języka polskiego
brać – wziąć — {{/stl 13}}{{stl 8}}{coś} {{/stl 8}}do siebie {{/stl 13}}{{stl 7}} interpretować czyjąś wypowiedź jako negatywną, złośliwą aluzję do siebie, do swojego zachowania; nadmiernie przejmować się czymś : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wszystkie uwagi szefa brał… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
świadczyć — ndk VIb, świadczyćczę, świadczyćczysz, świadcz, świadczyćczył, świadczyćczony 1. «być objawem, dowodem, świadectwem czegoś» Podkrążone oczy świadczyły o nieprzespanej nocy. Wypieki na twarzy świadczą o gorączce. Ślady stóp świadczyły o kierunku… … Słownik języka polskiego
